Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Daniël Rommens
actueel

Aan de UvA lekt altijd alles uit

Dirk Wolthekker,
18 maart 2016 - 17:38

En weer is er gelekt uit een vertrouwelijke commissie, dit maal uit de gezamenlijke sollicitatie commissies voor een nieuwe collegevoorzitter en een nieuwe rector magnificus en dus liggen de namen van Geert ten Dam en Karen Maex op straat. Lekken zit nu eenmaal in de genen van de UvA en was daarom voorspelbaar, al moet gezegd worden dat het meestal om decaanbenoemingen gaat.

Hoeveel voorgenomen bestuurdersbenoemingen aan de UvA wel niet uitgelekt zijn is niet exact na te gaan, maar het zijn er heel wat. In de huidige verpolitiekte situatie waarin een negenkoppige benoemingsadviescommissie een voordracht moest doen, moest het wel uitlekken. Gezien de nauwgezette reconstructie die NRC de afgelopen dagen publiceerde – en waarvan er zo maar meer afleveringen kunnen volgen – lijkt het bovendien een goed voorbereide lekoperatie en niet een individuele actie van iemand die al dan niet per ongeluk zijn mond voorbij heeft gepraat.

 

Dat de zaak zo uit de hand zou lopen is niet eerder vertoond, maar toch heeft de UvA een reputatie hoog te houden waar het gaat om het voortijdig uitlekken van benoemingen. Legendarisch is de benoeming van economiedecaan Han van Dissel, die in 2011 moest constateren dat zijn benoeming op straat lag, nota bene omdat zijn eigen voorganger, Eric Fischer, de benoeming tijdens een openbaar debat van Room for Discussion ter sprake bracht. Mede door de taalbarrière hadden ze de zaak in Parijs, waar Van Dissel werkte, niet ogenblikkelijk in de gaten, maar de nieuwe decaan moest in allerijl zijn baan in Parijs opzeggen om geen gezichtsverlies te lijden.

 

Belang

In de meeste gevallen wordt er niettemin expres gelekt: de verrader(s) heeft/hebben een strategisch of ideologisch belang om de zaak te verlinken. In het laatste geval gaat het dan om bijvoorbeeld een gebrek aan transparantie of democratie in het benoemingsproces. Dat moet niettemin altijd zeer behoedzaam gebeuren, want deelnemers aan het benoemingsproces, meestal een benoemingsadvies- of sollicitatiecommissie, moeten een geheimhoudingsverklaring tekenen.

Lekken wordt een selffulfilling prophecy in een politieke organisatie als de UvA.

Overigens gaat het in de meeste gevallen niet om het lekken van CvB-kandidaten, zoals nu het geval is, maar om decanen. Op de faculteiten lijkt de dynamiek rond benoemingen over het algemeen groter, waarschijnlijk omdat de facultaire gemeenschap zich meer betrokken voelt bij de benoeming van hun decaan, dan bij de benoeming van een CvB-lid ergens ver weg in het Maagdenhuis. Naast decaan Van Dissel lekten de voorgenomen benoemingen van de decanen Karen Maex (inmiddels benoemd en actief), Hans Brug (inmiddels benoemd, maar nog niet actief) en Sophie Levi (niet benoemd, want afgehaakt) voortijdig uit.

 

Selffulfilling prophecy

Dat nu ook de benoemingen van twee CvB-leden voortijdig zijn uitgelekt heeft ongetwijfeld te maken met de gecoördineerde en voorbereide deal met NRC, maar vermoedelijk ook met de uitgebreide benoemingsadviescommissies die – in het kader van de democratisering van de UvA – werden opgezet: in elke commissie negen personen. Lekken wordt op die manier vermoedelijk een selffulfilling prophecy in de politieke organisatie die de UvA (altijd geweest) is. De vraag is nu wat de Raad van Toezicht gaat doen bij het vervullen van de vacature die Hans Amman achterlaat. De achterkamers van vroeger tijden zullen vermoedelijk niet terugkeren, maar de kans bestaat wel dat de benoemingscommissies weer kleiner worden omdat het risico van uitlekken te groot wordt geacht. Het wachten is op Atzo Nicolaïs voorstel voor de selectieprocedure.