Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Het was een ongebruikelijk tafereel voor het gebouw van Amsterdam University College: studenten die spandoeken maken. In het gebouw zelf worden 'do it yourself'-diploma's uitgedeeld - volgens de uitdelers symbolisch voor de universiteit als fabriek - en er lopen leden van actiegroepen De Nieuwe Universiteit (DNU) en Humanities Rally rond. Er wordt kortom geprotesteerd op het AUC, terwijl de studenten van dit college dat zich laat voorstaan op zijn excellentie, niet bekend staan om hun activisme.

Bij een tafel met pamfletten over onderwerpen als An Anarchist Solution to Global Warming staan verschillende AUC-studenten vooruit te blikken op de avond. 'We hebben deze avond vooral uit solidariteit met onze docenten opgezet. Deze week organiseert DNU acties om de aandacht te vestigen op het grote aantal flexcontracten en de onzekerheid voor werknemers,' vertelt een studente die er overigens niet uit ziet als een archetypische anarchist.

Flexwerk en werkdruk
Zijn flexcontracten ook bij het AUC een probleem? Deels, zo blijkt. Een docente wil bijvoorbeeld liever niet dat haar naam bij dit artikel geplaatst wordt, omdat ze geen vast contract heeft.

Een groter probleem aan het AUC is volgens docent Saskia Baas de werkdruk. De druk is zo hoog, dat docenten vaak avonden en weekenden moeten werken en veel minder uren betaald krijgen dan zij maken. 'Als reactie op de hoge werkdruk en het feit dat we ons als docenten niet serieus genomen voelen, hebben we daarom een bedrijfsledengroep opgericht.' Dit is een soort vervanging van de medezeggenschap, die voor medewerkers ontbreekt aan het university college.

'Docenten hebben vaak het gevoel behandeld te worden als wegwerpartikelen,' vertelt Baas verder. 'Daarnaast werken we veel meer dan de uren waarvoor we betaald krijgen. Er is heel veel geld naar AUC gegaan, zowel vanuit de UvA en VU als vanuit andere publieke gelden, waarmee kennelijk vooral ons gebouw bekostigd is.'

Betalen voor leegstaande studentenkamers
Een docent die anoniem wil blijven, hoopt dat de commissies die momenteel onderzoek doen naar het financiële beleid van de UvA ook naar de situatie op het AUC gaan kijken. 'We betalen geld voor leegstaande studentenkamers, terwijl wij onderbetaald krijgen. We moeten een minimum aantal studentenkamers huren, ook nu we minder dan dat aantal studenten hebben. Zo gaat er dus geld naar leegstaande kamers, nota bene in een stad als Amsterdam.'

Terwijl de AUC-medewerkers hun beklag doen, worden 'subversieve' gedichten voorgedragen, zodat de circa vijftig aanwezigen hun hersenen even kunnen ontspannen. Al snel is het tien uur en klinkt de mededeling dat het gebouw snel leeg moet zijn. De studenten en medewerkers zitten inmiddels in een kring te discussieren over de toekomst van hun faculteit. Na afloop vertelt een van hen: 'We hebben eindelijk het gevoel dat er iets gebeurt op het AUC. Er spelen hier ook onder studenten veel dingen.' De spandoeken worden weggehaald en het AUC gebouw ziet er weer vanouds uit als een bastion van excellentie. Vanaf nu wel met een anarchistisch tintje.