Op de Amstelcampus is het wachten op ongelukken
2015 was het jaar van de langstdurende Maagdenhuisbezetting in de geschiedenis van de UvA, maar ook van de invoering van het leenstelsel en de oplevering van het Wibauthuis. Nu de dagen op zijn kortst zijn en de deuren van de UvA en HvA een tijdje sluiten kijkt Folia terug op het grote en minder grote nieuws van 2015. Vandaag: hoe gaat het met de ontwikkeling van de Amstelcampus?
De stadscampus van de Hogeschool van Amsterdam aan de kop van de Wibautstraat, waar de afgelopen jaren veel verbouwd is, is bijna af. De ontwikkelingen op de Amstelcampus begonnen dit jaar met de bekendmaking van Startpad, een ‘mini-startup-dorp’ van kleine bedrijfsruimtes – plaatsen waar studenten met hun ondernemingen in konden trekken. Het ambitieuze plan was om er in juni de eerste start-ups te vestigen. Nadat Folia hierover in februari berichtte, hoorden we er echter niets meer van. Volgens de site van de HvA is dat plan nog steeds in de voorbereidende fase.
Succesvoller was de opening van het Wibauthof eind mei. Het plein tussen het Benno Premselahuis en Wibauthuis moet ‘dé plek worden waar studenten samen kunnen komen’. Om daar een handje bij te helpen, werd in november ook Café Fest geopend. Het studentencafé moet ‘echt een toegankelijke plek zijn voor studenten,’, aldus uitbaters Martijn (Witlam) en Martijn (Peters). De agenda voor volgend jaar is nog leeg, maar je kunt er altijd eten. Een broodje kost rond de 6 euro, maar verder lijkt het redelijk betaalbaar.
Toen het Wibauthof werd geopend, was het Wibauthuis zelf nog niet officieel geopend. Dat gebeurde pas aan het begin van dit studiejaar. Het Wibauthuis is het op één na laatste gebouw van de Amstelcampus – het Conradhuis wordt in 2018 pas geopend. Tussen alle geluiden over het Wibauthuis zaten ook een paar klachten, die voornamelijk de inmiddels beruchte fietshelling betreffen.
Veel studenten zetten hun fiets aan de Wibautstraat, maar onder het Wibauthuis zit ook een fietsenstalling waar je in kunt met een HvA- of UvA-pasje. Je rijdt je fiets in en uit de stalling langs een trap, maar dat is niet zonder gevaren. ‘Het is wachten op ongelukken,’ vindt docent Jurriaan Gorter.
Ongelukken
Naar beneden is niet zo’n probleem: dan laat je je fiets door een goot rijden met borstels aan weerszijden. Je banden worden er niet veel schoner van, maar het geeft geen problemen. Maar als je je fiets omhoog wil brengen, moet dat over een elektrische lopende band die is aangelegd langs de trap. Niet zomaar een gootje, maar een ‘skibaanachtig’ systeem waar zelfs een uitlegbordje voor nodig is: ‘Begeleid uw fiets naar boven door deze te duwen. U loopt zelf via de traptreden naar boven.’ Je moet de handremmen ingedrukt houden, maar veel fietsen hebben die niet.
Volgens Gorter is de helling bovendien zo steil dat je ‘amper je fiets omhoog krijgt’. Het systeem dat je moet helpen, werkt volgens hem alleen maar tegen. ‘Er heeft al een paar keer iemand bijna zijn nek gebroken.’
(De tekst loopt door onder de foto.)
Gorter zegt dat het wachten is op gebroken benen, maar de mannen achter de receptie op het Wibauthuis vinden het systeem juist een uitkomst: ‘Als je handremmen hebt, werkt het prima. Als je dat niet hebt… tja, dan moet je je fiets wat harder op de band drukken.’ Het hoort ook wel een beetje bij een nieuw gebouw dat niet alles zo is als je wil, vindt Gorter. Maar tot er echt iets gebeurt, zal er niets veranderen, vreest hij.
De receptionist bevestigt dat: ‘Ze zijn er wel naar aan het kijken of de band langer door kan lopen,’ zegt hij. ‘Nu stopt hij heel abrupt.’
Stoplichten
Maar niet alleen de fietshelling gaat nog ongelukken veroorzaken, denkt Gorter. ‘Op de Wibautstraat kan het ook nooit goed gaan. Dat is nu eenmaal een drukke straat. De stoplichten staan te kort op groen en daardoor steken studenten soms al over als het nog rood is.’ Volgens hem is er eerder dit jaar al een ongeluk gebeurd met een student. De gebouwbeheerder van het Kohnstammhuis heeft daar ook iets over gehoord, maar ‘mag daar verder niets over zeggen’.
