‘Laat de commissie Diversiteit haar werk doen’
Al voor de commissie Diversiteit haar eindrapport presenteert, vliegen de meningen over haar aanbevelingen en werkwijze over en weer. Luister eerst eens naar de commissie, want we staan op een belangrijk kruispunt, schrijven 26 UvA-medewerkers en -studenten.
In de Volkskrant van 7 oktober reageren drie sociologen van de UvA op de diversiteitsdiscussie die momenteel aan deze universiteit wordt gevoerd. De auteurs verwijten de commissie Diversiteit onder meer dat zij ‘haar huiswerk niet goed heeft gedaan’. Ook schrijven ze: ‘De diversiteitscommissie draagt bij aan verharding en polarisering van meningen.’ Het artikel is echter niet gebaseerd op de onderzoeksresultaten van de commissie Diversiteit, want die commissie heeft haar eindrapportage nog niet gepresenteerd. Deze uitspraken zijn gebaseerd op ‘horen zeggen’, op de geïnterpreteerde en soms verdraaide ideeën die zijn gaan rondzingen naar aanleiding van uitspraken die de commissie heeft gedaan in een van haar inspraaksessies op de UvA.
De vraag is nu: waar komen dit soort reacties toch vandaan? Is het conservatisme of spelen andere motieven? Hoe dat ook zij, we denken dat achter dit soort defensieve reacties een vergissing schuilgaat. Het is zonder twijfel zo dat er in Nederland universiteiten zijn die het slechter doen wat betreft diversiteit, en andere die het beter doen. In sommige gevallen is het buzzword ‘diversiteit’ niet meer dan een soort dun laagje fineer, waaronder de oude processen van ‘cultural cloning’ verder opereren. De situatie bij de UvA is op dit moment bijzonder hoopvol: er wordt namelijk op grote schaal een debat gevoerd over de vraag hoe divers de universiteit is.
Er worden belangrijke vragen gesteld als: Wie wordt ingesloten, wie wordt buitengesloten? Hoe werken maatschappelijke verschillen door aan de universiteit? Welke auteur wordt gelezen en welke niet? Wat is de maatschappelijke rol van de universiteit? Welke sociale groepen profiteren van de universiteit in de stad? Cruciale vragen voor een universiteit, een plek tenslotte waar het om leren gaat. Dit zijn vragen waar niet alle medewerkers aan de universiteit blij mee zijn want het ongemak wat ermee samengaat is fors.
Om iedere hoek een boobytrap
De belangen zijn groot, de vrees voor mogelijke invloed op de studenteninstroom en de naam van het instituut, dit alles maakt universiteiten gesloten naar de buitenwacht. Juist daarom zijn we onder de indruk van de wijze waarop de commissie diversiteit van de UvA haar werk doet. Voor wie het niet doorhad: de polarisatie was allang een feit voordat de commissie aan haar werk begon! Op een constructieve wijze laveert de commissie in een intellectueel landschap dat doet denken aan een oorlogsgebied, waar om iedere hoek een boobytrap kan liggen. Het is bewonderenswaardig dat de commissie ondanks deze context haar best doet om iedereen te horen in het onderzoeksproces.
Hoe we ervoor staan bij de UvA? We gaan het horen, deze week. Wel is duidelijk dat we op een interessant punt staan. Gaan we ervoor kiezen om ons tot een zelf-reflexieve instelling te ontwikkelen? Dat zou de UvA inhoudelijk versterken en tot een plek maken waar mensen welkom zijn, ongeacht hun achtergronden en met respect voor alle manieren waarop zij zichzelf identificeren. Nederland heeft behoefte aan dat soort plekken. Het aangaan van de soms pijnlijke debatten en blijven nadenken over wie en wat we zijn als universiteit maakt ons maatschappelijk relevanter en wetenschappelijk interessanter.
Marieke Brand (studieadviseur culturele en sociale antropologie), Bregje de Kok (universitair docent antropologie), Oskar Verkaaik (universitair hoofddocent antropologie), Amade M’charek (hoogleraar wetenschapsantropologie), Josien Arts (promovenda sociologie), Yannick Coenders (docent sociologie), Barak Kalir (universitair hoofddocent antropologie), Sherilyn Deen (student aan de Faculteit Maatschappij- en Gedragswetenschappen), Khadija al-Mourabit (student aan de Faculteit Maatschappij- en Gedragswetenschappen), Fatiha El-Hajjari (docent sociologie), Mitchell Esajas (studieadviseur antropologie), Hein de Haas (hoogleraar sociologie), Fenneke Wekker (docent sociologie), Jordi Halfman (promovendus culturele antropologie), Yolande Jansen (universitair docent filosofie), Lieve de Coninck (docent culturele antropologie), Marijn Kraak (opleidingscoördinator sociale wetenschappen), Milena Veenis (universitair docent antropologie), Rachel Spronk (universitair docent antropologie), Moataz Rageb (student sociologie), Tugba Oztemir (student sociologie), Olga Sezneva (universitair docent sociologie), John Boy (postdoc onderzoeker sociologie), Fadie Hanna (docent onderwijskunde aan UvA en HvA), Inti Soeterik (docent universitaire pabo) en Patrick Brown (universitair docent sociologie).
