Op z'n Duits | Nieuwe slogans gloren
‘We mogen weer los!’ schreef Maagenhuis-legende-en-daarom-ontslagen-docent Rudolf Valkhoff afgelopen maandag op Facebook. Hij deelde een flyer die studenten van de FMG oproept in actie te komen tegen voorgestelde bezuinigingsmaatregelen. Die bedreigen, zoals het pamflet terecht stelt, de kwaliteit van het onderwijs. ‘Laten we nu als staf vanaf het begin ons compromisloos bij hen aansluiten’ voegde Rudolf eraan toe. Hij heeft natuurlijk gelijk.
De status van de voorgestelde maatregelen is nog onduidelijk. De FMG en haar bestuurders zijn geschrokken van de grootschalige tekorten waarmee zij vrij onverwacht werden geconfronteerd. Arbeid is een grote kostenpost en daar gaat op bespaard worden. Tijdelijke contracten worden niet verlengd, de staf moet inkrimpen. Docenten kunnen echter niet nog harder werken. Er is dan maar één oplossing mogelijk: minder en minder goed onderwijs geven. Met minder individuele opdrachten, minder interactie en minder begeleiding kan je een grotere groep studenten ‘bedienen’ met een kleinere groep docenten. Er is simpelweg geen geld.
De bestuurders die deze maatregelen gesuggereerd hebben, zijn lofwaardig eerlijk over wat er staat te gebeuren. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ze stiekem zelf de alarmbel al rinkelen. Mij maak je niet wijs dat ze blij zijn met hun plan. Het is dan ook verheugend dat studenten dit oppakken. Enerzijds omdat het natuurlijk prettig is om te zien dat onderwijskwaliteit hoog in het vaandel staat, anderzijds omdat het goed is dat ze zo dicht op de beleidspraktijk zitten. De Maagdenhuisgeneratie is ondertussen grotendeels afgestudeerd, maar hun geest is nog niet terug in de fles.
‘Verzet, blokkeer’ scandeerden ze in 2015 en het is jammer dat het nu weer nodig is. Het tekort is zogenaamd het gevolg van dalende studentenaantallen, maar het is duidelijk dat het probleem elders zit. De faculteit is geen bedrijf. Het trekken van nieuwe klanten is geen kwestie van een goede reclamecampagne en een kekke nieuwe verpakking met ‘nu nog lekkerder’ erop. Fluctuaties in de studentenpopulatie ontstaan door bredere ontwikkelingen waar medewerkers van een faculteit geen controle over hebben, zoals de invoering van het leenstelsel. Die medewerkers worden echter wel gestraft voor veranderingen in het klantenbestand.
Extra wrang is dat het met het moederbedrijf van de FMG financieel prima gaat. De UvA is ‘gezond en heeft in de komende jaren genoeg geld om haar plannen uit te voeren’ werd eergisteren vrolijk rondgemaild door Interne Communicatie. Onder die plannen valt blijkbaar niet ‘goed onderwijs geven aan FMG-studenten’.
We hebben een nieuw systeem nodig, dat niet gestoeld is op slecht toegepaste bedrijfsprincipes maar dat recht doet aan de bijzondere aard van de universiteit, hofleverancier van ’s lands scherpe geesten. Dat betekent zwemmen tegen de neoliberale stroom in. Studenten van de FMG zijn daar uitermate geschikt voor. Net als Rudolf hoop ik dat de docenten zich bij hen voegen, en dat andere faculteiten zich solidair verklaren. Het actierepertoire van drie jaar geleden ligt er nog. Ik zie uit naar nieuwe demo’s met nieuwe borden en nieuwe slogans, naast de klassiekers van toen. ‘We are unstoppable. Another world is possible’.
