Pepijn Stoop | Liefdesbrief aan Science Park 904
Columnist Pepijn neemt afscheid van de UvA en zijn geliefde Science Park. Dit is zijn laatste column voor Folia. ‘Voor mijn gevoel sta je zelden in de spotlight. Science Park ligt ver buiten de binnenstad met de UvA-bestuursorganen.’
Na acht semesters en liters havermelkcappuccino uit de automaat is het zover: ik verlaat over twee weken ‘mijn’ Science Park voorgoed. In mijn afgelopen negentien columns heb ik die regelmatig bekritiseerd en aan de tand gevoeld. Toch ben ik van mijn campus die vaak ‘vergeten’ wordt, gaan houden. Daarom hierbij, als laatste column, een persoonlijke liefdesbrief aan Science Park 904.
Lieve SP,
Ik moet iets rechtzetten. De afgelopen twee jaar heb ik nogal gemopperd op jouw studenten, medewerkers en onderwijs. Ik leverde kritiek op de cijferdruk, de communicatie van onderzoek en het gebrek aan vrouwen. Ik klaagde over jou als een echtgenoot die te onpas op elke barbecue begint te zeuren over zijn partner, maar nooit de scheiding aanvraagt. Je was altijd mijn favoriete campus. En ik ga je missen.
Sinds ik dit semester elke week op Roeterseiland rondloop, zie ik in hoe fijn jouw gebouwen in vergelijking zijn. Er lopen op Science Park 7000 mensen rond, maar het voelt zelden ‘druk’. Ik denk doordat de gebouwen zelf ‘rust’ uitstralen: ze zijn hoog, erg licht, en hoewel groot, overzichtelijk ingedeeld. Die rust is waar ik elke ochtend op Roeterseiland naar snak. Telkens als ik me daar door de irritant slome draaideuren van het FMG-gebouw wurm, waan ik me in een mierenhoop. Ik vermoed zelfs dat er net als op Zweinstein draaiende trappen zijn, want het vinden van de juiste uitgang blijft een uitdaging.
Op Roeterseiland besef ik ook hoe massaal alles is georganiseerd in tegenstelling tot bij jou, SP. Bij jou zijn de meeste opleidingen, zelfs met de stijgende studentenaantallen, kleinschalig. In september starten zij vrijwel allemaal met minder dan 200 eerstejaars. Doordat tweedejaarsstudenten daar de Teaching Assistants van zijn, leer je als eerstejaars binnen no-time mensen kennen. Als ik door de centrale hal van 904 loop, zie ik daarom vaak bekenden. De sfeer bij jou wordt gemaakt door de mensen. Ik ben je dankbaar voor alle gepassioneerde, open mensen die ik heb ontmoet. En voor de eindeloze stroom aan inspiratie die ik uit de gesprekken met hen kon putten.
Toch sta je voor mijn gevoel zelden in de spotlight. Science Park ligt ver buiten de binnenstad met de UvA-bestuursorganen. Sowieso bestaat er volgens de media sinds de studentenprotesten nog maar één campus: Roeterseiland. Zelfs demonstranten komen niet dus graag buiten het centrum, hoewel ze jou afgelopen maandag toch voorpaginanieuws hebben gemaakt.
Dus lieve SP, ik hoop dat ik je met deze brief weer op de kaart heb gezet. Ik verruil jou voor nu voor een andere universiteit, maar ik beloof dat ik van me zal laten horen. Met mijn afzwaaien verdwijnt Science Park uit het Folia columnistenteam, maar ik hoop voor jou op een opvolger. Iemand die net als ik soms een haat-, maar meestal een liefdesverhouding met je kan aangaan. En die jou af en toe een brief kan schrijven, zodat je niet vergeten wordt.
Liefs,
Pepijn
Dit was de laatste column van Pepijn voor Folia. Na de zomer begint PPLE-student Lukas Coevering als columnist.
