Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Foto: Romain Beker
actueel

Vurig protest in REC-A tegen houding UvA in oorlog Israël-Hamas

Toon Meijerink ,
20 oktober 2023 - 13:00

Donderdagmiddag hield een groep demonstranten een sit-in tegen de houding van de UvA ten opzichte van de situatie in Israël en Palestina. Felle gastsprekers gaven op de rechtenfaculteit college aan een kring luisteraars. Vandaag om 14.30 volgt een staking. ‘Het feit dat de UvA geen gesprekken over dit onderwerp faciliteert is onbegrijpelijk.’

‘De universiteit is stil!’, roept UvA-promovenda Eleri Connick stipt om 16.00 uur via een megafoon door de dan nog stille hal van REC-A op de Roeterseilandcampus. ‘We zijn allen getuigen van genocide, etnische zuivering en oorlogsmisdaden. Wíj zullen jullie daarom maar onderwijzen.’ De studenten om haar heen kijken nog een beetje ongemakkelijk toe. Enkele nieuwsgierigen besluiten om het studeren voor tentamens toch even op pauze te zetten en rond om de sprekers te gaan zitten. De groeiende groep hoort dat de gastsprekers betogen dat de UvA niet neutraal is, zoals het UvA-bestuur zich zegt te willen opstellen. Net als in de open brief die honderden ondertekenden, stellen de vijf gastsprekers allemaal dat het niet noemen, of erkennen, van de staat Palestina juist het kiezen van de pro-Israëlkant is.

 

Ihab Laachir (25), lid van de centrale studentenraad (CSR), is het daarmee eens. Ondanks dat hij het als slechtziende student soms best spannend vindt om naar demonstraties te gaan, moet hij voor deze kwestie zijn stem laten horen, vindt hij. ‘Het feit dat de UvA geen gesprekken over dit onderwerp faciliteert is onbegrijpelijk. Terwijl elke vijftien minuten dat wij hier zitten er een Palestijns kind omkomt. En Palestijnen worden door de UvA ook nog niet eens erkend in haar databases.’ De CSR besloot daarom eerder al bij de UvA een voorstel in te dienen om de Palestijnse nationaliteit toe te voegen aan de UvA-databases.

Foto: Romain Beker

Boeh-tjes

Ook toeschouwer Dylan Hwan (20) vindt het goed dat de organisatoren van het protest een gesprek op gang willen brengen. De econometriestudent kwam af op het geklap en gejuich. ‘Ik hoorde het zelfs door mijn noise cancelling heen’. Hwan heeft er wel moeite mee dat de sprekers volgens hem weinig ruimte laten voor een minder extreem pro-Palestina mening. ‘Ik vraag me af of iedereen zich écht veilig voelt om het gewilde gesprek te voeren.’ Laachir is het daar niet mee eens. ‘Je had met een andere mening hooguit wat “boeh-tjes” gekregen’.

 

Vandaag is er een wereldwijde staking aangekondigd tegen de Israëlische oorlogsmisdaden in Palestijns gebied. Ook in de UvA zal vanaf 14.30 een groep, waaronder Laachir, staken. Zij worden opgeroepen om, net als verschillende demonstranten gisteren, een keffiyeh (Arabisch hoofddeksel) te dragen.

De CSR gaat bij de UvA een voorstel indienen om de Palestijnse nationaliteit toe te voegen aan haar databases

Student bedrijfskunde Lars van Stenis (20) doet daar niet aan mee. ‘Ik zou pas mee doen aan een protest als het me echt persoonlijk zou aangaan. Toen ik een berichtje kreeg over deze demonstratie ben ik echter gegaan omdat ik FOMO kreeg. Het is natuurlijk mooi dat hier op de plek van discussie en wetenschap wordt stil gestaan, of gezeten, bij wat voor vreselijks daar gebeurt. Hoewel, je wordt ook wel heel erg gedwongen een kant te kiezen.’ Hij hoort namelijk ook een leus als ‘From the river to the sea, Palestinians will be free’, waardoor Joodse studenten in juli bij Folia meldden zich niet veilig te voelen.

 

Escalatieladder

Onzin, vindt Laachir, ‘er wordt altijd gedaan alsof het bevrijden van Palestijnen van de Israëlische regering agressie tegen Joden betekent. Tegen de daden van Israël zijn, betekent niet dat je antisemitisch bent, toch?’ Dit is daarom ook ‘pas stap één in de escalatieladder’, stelt Elena Connick, die als de universiteit de demonstranten om 17.45 wegstuurt vraagt om een minuut stilte. De universiteit is weer stil. Laachir is er dan al niet meer. ‘Toen een spreker begon over anarchisme en dat de bommen eigenlijk op ons land hadden moeten vallen, haakte ik ook wel af.’