Troosteloos

Leoni Nijland (student journalistiek en media, UvA) hield een dagboek bij waarin ze de eerste maanden op het Startblok beschrijft. ‘Is het eigenlijk wel veilig daar?’ vraagt haar moeder haar terwijl ze haar spullen verhuizen. Ze komen aan bij een modderpoel - de stoepen en wegen zijn nog niet aangelegd. Het terrein is bezaaid met rotzooi en de witte studio's liggen er troosteloos bij. 

Na enkele dagen is Leoni al gewend geraakt aan haar nieuwe woonruimte en heeft ze enkele van haar nieuwe huisgenoten leren kennen: acht Nederlanders en acht statushouders uit Syrië, Eritrea en Soedan. Communiceren met de statushouders verloopt nog niet erg soepel; ze spreken matig Engels. Leoni kan nog geen antwoorden krijgen op vragen die ze hun graag wil stellen. Waarom zijn ze naar Nederland gekomen? Waarom horen we helemaal niets over Eritrea en vooral over Syrië?

Discolampen

Op een huisavond met alle bewoners van haar woongroep overleggen ze wat ze met hun woonkamer willen doen. ‘De Syrische Rafaat Ballan oppert om een bar te bouwen en discolampen te kopen, voor alle toekomstige huisfeesten,’ schrijft Leoni. ‘Zelf dacht ik meer aan een grote eettafel met stoelen en een relaxte bank.’ Die avond raakt ze met Manar aan de praat, die Engelase literatuur heeft gestudeerd en haar vertelt over het regime van Assad, de oorlog in zijn land en de dienstplicht voor jonge mannen. 

Ondanks de mooie contacten en de gezamenlijke activiteiten en projecten binnen het Startblok blijft Leoni met een aantal vragen zitten. Wat als alle studenten binnenkort weer aan het studeren zijn en de statushouders behalve cursussen Nederlands weinig andere activiteiten hebben? Zullen zij zich niet gaan vervelen? Wat betekent dat voor het project? Zal er toch een enorme kloof ontstaan tussen de werkende Nederlanders en de niet-werkende statushouders?

Lees het artikel over Startblok Riekerhaven in de nieuwste edite van Folia die in de bakken ligt op de UvA en de HvA.