Champignonleer
Ze keken naar leer van champignons en ananassen – dat schijnt ook te bestaan – maar kwamen uiteindelijk toch uit bij visleer. ‘Het is duurzaam, want het wordt van de afvalstoffen van vis uit de consumentindustrie gemaakt. Maar het ziet er vooral ook heel mooi uit. Het heeft een prachtig patroon en kan in bijzondere kleurencombinaties geverfd worden,’ zegt Raoel. Ze besloten een tas van het leer te ontwerpen.
Het leer wordt geproduceerd in een land dat leeft van vis: IJsland. Vandaar dat ze hun onderneming Mæya doopten – een IJslandse meisjesnaam. Niet alleen het materiaal is duurzaam, in de IJslandse fabriek wordt ook zo veel mogelijk duurzaam gewerkt. Een fijne bijkomstigheid, vindt Raoel.
Toen moest er nog een producent worden gevonden voor de tassen zelf. Raoel: ‘En dat was niet zo gemakkelijk. Elke vis heeft een eigen formaat: smal, breed, lang of juist niet. Het kost dus veel rekenwerk om van al die lapjes zo efficiënt mogelijk zo veel mogelijk tasjes te maken.’ Uiteindelijk vonden de vier studenten een Nederlandse producent, maar goedkoop is het niet. Daarom willen ze in de toekomst kijken of ze de tasjes in Italië of Portugal kunnen laten produceren. ‘Dan moeten we nog wel een duurzame manier vinden voor het transport naar Nederland. Misschien vrachtwagens op groene stroom?’
Zigzagpatroon
Visleer is een bijzonder product, vertelt Raoel. Al in de zeventiende eeuw werd het veel gebruikt, maar omdat het zo bewerkelijk is, verdween het gebruik ervan. ‘Zonde, want het is een heel sterk materiaal. Wel drie keer zo sterk als normaal leer. Dat komt door het zigzagpatroon. We hebben als test op alle manieren geprobeerd het stuk te trekken, maar dat is echt onmogelijk.’ En ruikt zo'n tas eigenlijk niet naar vis? ‘Nee, het stinkt echt niet. Leer ruikt toch ook niet naar koe?’
De studenten krijgen komend weekend de eerste prototypes binnen: twintig tasjes in vijf kleuren: rozerood, antraciet met een roségouden gloed, navy blauw, zwart en parelmoer. ‘De lancering is over twee à drie weken.’ In principe zullen de tasjes verkocht worden via de website van Mæya, maar het viertal heeft ook al contact met retailers. De prijs komt rond de vierhonderd euro te liggen. ‘Die prijs komt voort uit het lange productieproces waarbij alles met de hand wordt gedaan. Maar daarvoor heb je wel een heel bijzondere tas. Elk exemplaar is uniek, doordat de huiden net als vingerafdrukken altijd anders zijn.’
