Waarom?

‘We zien nu al dat het leenstelsel mensen belemmert om met een studie te beginnen; studenten worden opgezadeld met torenhoge schulden. Ze worden door opleidingen heen gejaagd, aandacht voor persoonlijke ontwikkeling is er nauwelijks. Ik denk dat het juist nu belangrijk is dat het onderwijs weer een emancipatiemotor wordt.’

Wat wil je komend jaar bereiken?

‘Het belangrijkste is dat we niet meer over het onderwijs denken als een soort graaipot waar we maar op kunnen blijven bezuinigen. We moeten de waarde van de ontwikkeling van mensen gaan inzien en er weer in investeren. Dat is het allerbelangrijkste, maar ik zou zo nog tien dingen kunnen opnoemen: het vergroten van de toegankelijkheid van onderwijs, het verkleinen van verschillen, aandacht voor diversiteit, noem maar op.’

Wat ga je anders doen dan je voorganger Jarmo Berkhout?

‘Niet veel. Ik heb de afgelopen jaren een andere rol gehad dan hijIn het jaar dat Sewbaransingh studentenraadsvoorzitter was, bezette Berkhout het Maagdenhuis. De Maagdenhuisbezetters waren zeer kritisch over de studentenraad., maar als linksbuiten is het de taak van de LSVb om de status quo ter discussie te stellen. We stellen altijd de vraag: is dit goed voor studenten? Als een beleidsmaatregel niet goed uitpakt voor studenten - al is het maar voor één - dan stellen we dat aan de kaak. Dat is de belangrijkste opgave van de LSVb en daar ga ik mee door.’

Jij zat als enige student in de Commissie Van de Donk, die de prestatieafspraken evalueerde. Onder meer de LSVb uitte felle kritiek op het rapport. Wat vind je er zelf van?

‘Ik werd gevraagd voor de commissie om het studentengeluid te laten horen en dat heb ik daar geprobeerd te doen. Maar ik was niet het enige commissielid, daar zaten meer mensen bij. De LSVb-visie komt niet overeen met de visie uit het rapport, en de LSVb-visie, daar ga ik voor.’