Voor de geschiedenisboeken is het interessant te onderzoeken hoe de bestuurlijke fusie kon worden gerealiseerd zonder dat daar ook maar enige onderwijskundige logica aan ten grondslag lag. Het plaatste - nota bene zinvolle – samenwerkingen op lager niveau in een kwaad daglicht. En dat geldt ook voor an sich zinvolle samenwerkingen tussen UvA en VU. Ook deze staan in een kwaad daglicht: bestuurders worden niet vertrouwd omdat er steeds pogingen worden ondernomen tot fusies of bestuurlijke samenwerking. Meer dan 110.000 studenten (UvA, HvA en VU samen) en een budget van ruim 1,5 miljard euro werden gezien als een walhalla waar zelfs megalomane bankiers jaloers op zouden zijn.

Opsplitsbestuur

De beide raden van toezicht van UvA en HvA en hun gemeenschappelijke voorzitter, DSM-topman Atzo Nicolaï, moeten nu optreden. We moeten terug naar de menselijke maat en daarom is de boodschap die Amman vorige week heeft afgegeven terecht: trek beide instellingen uit elkaar en geef ze hun eigen gezicht terug. Het nu voorgestelde CvB moet maar zien hoe het tot opsplitsing komt en zal vermoedelijk weer even hard falen als eerdere besturen. We hebben nu eerst een opsplitsbestuur nodig. Waarom niet onder leiding van Hans Amman? Hij hoeft er niet alleen voor te staan. Graag stel ik een groepje ter zake kundige medewerkers samen uit UvA en HvA om hem hierbij te helpen. Zodra dat bestuur de opsplitsing heeft gerealiseerd zullen er nieuwe CvB’s aan kunnen treden, één voor de UvA en één voor de HvA, elk ook met een eigen Raad van Toezicht, zonder dubbele benoemingen, zoals bij Atzo Nicolaï.

Arnoud Boot is hoogleraar corporate finance &financial markets aan de UvA en lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR).