De dienstauto is wel een ‘dingetje’. In het Maagdenhuis was men ervan overtuigd dat ik niet zonder zou kunnen. Het was toch veel efficiënter? En hoe kwam ik dan bij het AMC als het regende? Fietsen en trein zijn mijn standaardopties. Als het moet pak ik mijn eigen auto. Daardoor voorkom ik dat ik ongemerkt in ‘de Maagdenhuis-bubble’ terecht kom. De agenda wordt daar nu op afgestemd. Een oude gewoonte die ik ook aantref is ‘geïnstitutionaliseerd wantrouwen’. Brieven over en weer, e-mails met ongenoegen (vergezeld van veel cc’s), waar vaak een simpel telefoontje had volstaan.

Maar mijn eerste twee maanden heb ik toch vooral genoten van alle kennismakingsbezoeken aan de UvA- en HvA-faculteiten, en niet te vergeten, de diensten. We realiseren prachtig onderwijs en onderzoek. Een paar voorbeelden: de thesis van een New Media-student over social media in de Arabische landen; de academische werkplaats Polifysiek van HvA en AMC voor revalidatie van patiënten; de Google Glass-bril die ICT Services inzet bij autisme-onderzoek; de plantenkassen bij de bètafaculteit; de buurtwinkels waar rechtenstudenten van de HvA bewoners helpen met juridische problemen; de afdeling Facility Services die geen enkel contract afsluit met leveranciers zonder tegelijkertijd stageplaatsen voor studenten te bedingen. En ik wil niet onvermeld laten dat Karen Maex en ik in de Simodont Dental Trainer van Acta onze eerste tanden hebben geboord. Al fietsend bedenk ik me dat het al met al een mooie job is.