wetenschap
Hoogleraar rechtsfilosofie neemt afscheid met theatervoorstelling
Hoogleraar rechtsfilosofie Cees Maris neemt afscheid van de UvA met zijn 'filosofische theatervoorstelling' Wij verlangen onze vrijheid!. De première is op 17 mei in de Lutherse Kerk Amsterdam.
Het stuk, waarin Maris zelf de rol van rechter speelt, heeft de vorm van een theatrale rechtszaak over slavernij, met de historische figuren Capitein, Locke en de slavin Virginia als hoofdpersonen. Daarbij komen naast slavernij actuele thema’s aan de orde zoals de objectiviteit van recht en rechtspraak en de verhouding van staat en religie.
Wij verlangen onze vrijheid! vertelt het verhaal van de rechtszaak van de slavin Virginia die haar vrijheid opeist. De advocaten Capitein en Locke spelen nogal dubbelzinnige rollen in deze zaak. De theoloog Jacobus Capitein was als Afrikaanse jongen zelf slaaf geweest, maar pleitte in zijn Leidse proefschrift voor slavernij. De filosoof John Locke verwierp slavernij omdat hij vond dat alle mensen gelijk zijn, maar bezat aandelen in de slavenhandel. De uitslag van het proces staat dus niet bij voorbaat vast.
Cees Maris
Maris’ theatrale afscheidsrede gaat niet alleen kritisch in op slavernij, maar ook op de geloofwaardigheid van recht en rechtspraak, de publieke rol van religie, de objectiviteit van academisch onderzoek en de verhouding tussen waarheid en schoonheid.
Het stuk vormt een drieluik met zijn theatrale oraties Horror Vacui (1989) en De dans van Zarathustra (2004). 'Eigenlijk vind ik literatuur vaak interessanter dan wetenschap,' zei Maris in een bijlage van Folia in 2007. Filosofie ligt dicht bij literatuur. Het leuke van filosofie is dat het verstand en emotie verenigt, het hoeft niet droog te zijn. Pure wetenschap is interessant maar ook abstract. Het doet het leven tekort. Daarom heb ik mijn oratie in 1990 ook de vorm gegeven van een oratorium, Horror Vacui, waarin filosofische gedichten op muziek waren gezet. De rechtenstudie alléén vond ik te mager. Ik wilde geen vakjurist worden; ik heb een bredere belangstelling.'
De première van Wij verlangen onze vrijheid! in de Lutherse Kerk is gratis toegankelijk voor alle geïnteresseerden. Daarna is de voorstelling, die aanhaakt bij de Herdenking Slavernijverleden 2013, nog viermaal te zien in het Stadsarchief Amsterdam en in de Bijzondere Collecties in combinatie met de tentoonstelling Slavernij verbeeld.
Het stuk, waarin Maris zelf de rol van rechter speelt, heeft de vorm van een theatrale rechtszaak over slavernij, met de historische figuren Capitein, Locke en de slavin Virginia als hoofdpersonen. Daarbij komen naast slavernij actuele thema’s aan de orde zoals de objectiviteit van recht en rechtspraak en de verhouding van staat en religie.
Wij verlangen onze vrijheid! vertelt het verhaal van de rechtszaak van de slavin Virginia die haar vrijheid opeist. De advocaten Capitein en Locke spelen nogal dubbelzinnige rollen in deze zaak. De theoloog Jacobus Capitein was als Afrikaanse jongen zelf slaaf geweest, maar pleitte in zijn Leidse proefschrift voor slavernij. De filosoof John Locke verwierp slavernij omdat hij vond dat alle mensen gelijk zijn, maar bezat aandelen in de slavenhandel. De uitslag van het proces staat dus niet bij voorbaat vast.
Cees Maris
Maris’ theatrale afscheidsrede gaat niet alleen kritisch in op slavernij, maar ook op de geloofwaardigheid van recht en rechtspraak, de publieke rol van religie, de objectiviteit van academisch onderzoek en de verhouding tussen waarheid en schoonheid.
Het stuk vormt een drieluik met zijn theatrale oraties Horror Vacui (1989) en De dans van Zarathustra (2004). 'Eigenlijk vind ik literatuur vaak interessanter dan wetenschap,' zei Maris in een bijlage van Folia in 2007. Filosofie ligt dicht bij literatuur. Het leuke van filosofie is dat het verstand en emotie verenigt, het hoeft niet droog te zijn. Pure wetenschap is interessant maar ook abstract. Het doet het leven tekort. Daarom heb ik mijn oratie in 1990 ook de vorm gegeven van een oratorium, Horror Vacui, waarin filosofische gedichten op muziek waren gezet. De rechtenstudie alléén vond ik te mager. Ik wilde geen vakjurist worden; ik heb een bredere belangstelling.'
De première van Wij verlangen onze vrijheid! in de Lutherse Kerk is gratis toegankelijk voor alle geïnteresseerden. Daarna is de voorstelling, die aanhaakt bij de Herdenking Slavernijverleden 2013, nog viermaal te zien in het Stadsarchief Amsterdam en in de Bijzondere Collecties in combinatie met de tentoonstelling Slavernij verbeeld.
